Verhalen en foto's van (Syrische) vluchtelingen
Enkelen zijn hier een paar dagen, anderen al langer

Wilt u uw verhaal kwijt of heeft u commentaar?
Gebruik het Contact Formulier of bel 055 73 70 236

Zie ook "vissersstoel" verhalen

Eredienst voor Syrische christenen









 De toekomstplannen van een vluchteling uit +963 na het verkrijgen van de asielstatus in +31

Vijf korte interviews met Syriërs die nu in Nederland zijn. Het betreft personen die hier zeer kort geleden zijn aangekomen of al langer in Nederland verblijven. Het zijn verkennende interviews, diepte interviews volgen nog. Deze gesprekken waren niet mogelijk geweest zonder de belangeloze inzet van mijn vriend en tolk Faisal Sabri
 
  'Of ik nog toekomst zie voor Syrië? Nee, beslist niet. Als Assad weg is komt er een andere politiek. Maar dat wil niet zeggen dat het dan beter wordt, er zullen problemen blijven'

Adil Othman:
Ik ben 31 jaar en woon hier nu 25 maanden.
Ik heb door heel Europa gereisd, Servië, Oostenrijk en Duitsland, maar heb uiteindelijk voor Nederland gekozen omdat ik gehoord heb dat daar “Beste en leuke mensen” wonen.
Mijn eerste indruk over jullie land beschrijf ik als “Een ongelofelijk gevoel, het was alsof ik opnieuw geboren werd”. Ik heb nog nooit zo’n mooi en rustig land gezien als jouw land.
Hoe ik mijn toekomst zie?. Ik wil gewoon hard werken. Ik heb nu een huis van de gemeente, maar ik wil geen uitkering meer, ik wil werken zodat ik alles zelf kan betalen
Hoe ik de Nederlandse taal heb geleerd?. Ik heb bij het ROC les gehad in Nederlandse taal, 4 dagen in de week en per dag 6 uur. Contacten met andere Nederlanders zijn soms moeilijk door de taal, maar ik probeer zoveel mogelijk met Nederlanders te praten, om de taal nog beter te leren.
Toen ik hier in Nederland kwam ben ik heel goed geholpen door andere mensen, ze hielpen mij met de taal, het invullen van papieren en zo. Ik wil heel graag wat terug doen voor al die mensen die mij hebben geholpen. Op dit moment doe ik wat vrijwilligers werk, praten met mensen, koken, alle kleine dingen die je kunt doen voor anderen.
Of ik nog toekomst zie voor Syrië? Nee, beslist niet. Als Assad weg is komt er een andere politiek. Maar dat wil niet zeggen dat het dan beter wordt, er zullen problemen blijven. Er is gewoon geen toekomst voor Syrië. het blijft daar slecht.
Of ik later terug wil?, Nee, beslist niet. Hier wil ik mijn toekomst opbouwen. Als er geen problemen meer zijn in Syrië en alles is er veilig wil ik er wel heen voor een vakantie. Maar dit blijft mijn thuisland, hier voel ik mij thuis. Hier is alles goed geregeld en heb je een toekomst. Hier weet ik waar ik aan toe ben. Natuurlijk zou ik in Syrië, zeg maar, een half jaar kunnen leven, maar het zal ook in de toekomst een instabiel land blijven..

 

  'Syrië?, dat wordt nooit goed, zelfs niet over twintig jaar'

Dlovan Oskan:
Ik ben 19 jaar en woon hier nu anderhalf jaar.
Mijn vader was hier als eerste, hij woont hier nu al drie jaar. Eerst kwamen mijn broertje en zusje en als laatste kwam ik zelf. In het begin vond ik het hier erg moeilijk omdat ik de taal niet beheerste. De mensen zijn hier veel aardiger dan in Turkije waar ik eerst was, daar waren ze niet zo aardig tegen ons. Ik wil graag naar school en een vak leren. Dan kan ik werken om mijn eigen geld te verdienen. Van beroep ben ik eigenlijk kapper. Als ik nu ga leren dan kan ik een diploma halen, dat is echt nodig om mijn beroep uit te oefenen. Ik heb een contact persoon die mij misschien aan een baan helpt.
Syrië?, dat wordt nooit goed, zelfs niet over twintig jaar.

 

 

‘Of ik terug ga naar Syrië?, nee hoor, in nog geen honderd jaar, het wordt nooit meer een goed land.’

Massoud Muhammad:
Ik ben tweeëntwintig jaar en ben hier nu twee maanden.
Ik heb voor Nederland gekozen omdat ik hoorde dat je hier snel de benodigde papieren krijgt. Ook werd mij verteld dat het hier lieve mensen zijn. Dat men aardig is, merk ik bijna elke dag, er is een fijne omgang met de Nederlanders. Dit is echt een mooi land en mijn droom is echt uitgekomen. Ik ben erg blij dat ik hier ben.
Het eerste wat ik wil is de taal goed leren. Daarna wil ik aan het werk als kleermaker, dat heb ik vroeger ook gedaan. In de opvang heb ik hele goede contacten met andere Nederlanders, we gaan samen uit eten en zo. Het is prettig om anderen te leren kennen, zo leer je ook een beetje de taal. Ik hier trouwens geen Syrische familie, gelukkig wel vrienden, Turkse mensen en andere Syriërs.
Of ik terug ga naar Syrië?, nee hoor, in nog geen honderd jaar, het wordt nooit meer een goed land

 

 

'Mijn kind wil ik een veilige omgeving bieden en niet de onveiligheid en onrust van Syrië'

Abd Al Rahim Mohammed:
Ik ben dertig jaar en ik ben hier nu tien dagen. Ik vind Nederland een heel leuk land, het is hier veilig en er wonen aardige mensen.
Ik was eerst in Duitsland. Ik ben daar niet gebleven want een vriend vertelde mij hele goede verhalen over Nederland. Hij vertelde dat hier duidelijke regels zijn, daarom ben ik naar jullie land vertrokken.
Mijn eerste indruk hier is dat er aardige mensen wonen die je met respect behandelen. Voor mij lijkt het op een “magie” land, een droom. Ik ben echt verbaasd hoe vriendelijk men hier is.
Wat ik eerst wil is de taal leren en mijn vrouw en kind over laten komen. Zij wonen nu in Istanboel in een huurhuis. Als mijn gezin hier is, is het eerste wat ze moeten doen ook de taal leren. En zo snel als mogelijk is gaat mijn kind hier op school. Op een school leert hij namelijk op de beste manier de taal en gebruiken van jullie land. Taal is heel belangrijk om te integreren. Mijn kind is nu anderhalf jaar en heeft nog een heel leven voor zich. Ik ga dus nooit terug naar Syrië. Mijn kind wil ik een veilige omgeving bieden en niet de onveiligheid en onrust van Syrië. Ik heb weinig hoop dat het in Syrië ooit nog goed wordt

 

  'Of ik nog toekomst zie in Syrië?. Nee daar zie ik geen toekomst meer, dat land is helemaal verrot'
Ezzat Barkat:
Ik ben twintig jaar en ben hier nu vijftien dagen.
Voordat ik naar Nederland kwam, zijn mijn broer en zus hier al gekomen, dat was twee maanden geleden. Zij wonen in een ander asielzoekerscentrum, hier ver weg. Ik ben daar al op bezoek geweest, het was heel fijn om elkaar weet te zien.
Mijn indruk over Nederland is dat het hier veilig is, ook is het een mooi land. Hiervoor leefde ik in een oorlogsgebied. Hier voel ik mij nu veilig en goed.
Het eerste wat ik wil doen is de taal goed leren, daarna wil ik een opleiding doen. In Turkije heb ik in de horeca gewerkt maar het liefste wordt ik zanger. Ik woon nog te kort in dit land om echte contacten met andere Nederlanders te hebben. Voor mij is veiligheid en democratie het belangrijkste, geen ruzie meer en geen problemen. Wat ik heel graag zou willen is dat mijn ouders overkomen. Maar eerst moet ik goed integreren in de Nederlandse maatschappij.
Of ik nog toekomst zie in Syrië?. Nee daar zie ik geen toekomst meer, dat land is helemaal verrot

 

 Visserstoeltje +963  [1], een beetje mislukt interview
De toekomstplannen van een vluchteling uit +963 na het verkrijgen van de asielstatus in +31
 
 

Een jonge Syriër, bij de Americahal
In Holland, hier erg mooi, alles is erg mooi, de mensen, de stad, ik sprak gisteren een aantal mensen waar ik koffie en thee dronk. Iedereen is hier aardig ze lachen, ze groeten. We zijn blij dat we hier zijn. We gaan Apeldoorn niet meer verlaten, we willen hier blijven. Mijn familie moet komen. Ze hebben hier een groot hart. Ik zeg dat niet omdat je mij interviewt, ik zeg dat tegen iedereen. Ik vertelde het via mijn telefoon ook aan mijn familie. Ik ben getrouwd maar heb nog geen kinderen. Ik zoek hier werk voor mijn kinderen die we willen krijgen. Eerst de taal leren, die is erg moeilijk. Daarna werd het interview onderbroken 

Waarom Mislukt: Ik was bij de Americahal, bij de ingang, net op dreef met het interview toen een medewerker bij vriendelijk verzocht naar de balie te gaan. Daar uitgelegd dat ik voornemens was om interviews af te nemen met een positieve invalskoek. De balie medewerker piepte zijn baas op. Wederom uitgelegd en ik kreeg toestemming (!) mits er geen sprake was van “over kill”. Hulde voor het COA, wordt dus vervolgd. Jammer genoeg was daarna de geïnterviewde verdwenen, het was lunchtijd, een foto kon ik niet meer maken.

Naschrift: Bij deze interviews ben ik niet zozeer geïnteresseerd in de reis naar ons land (telefonische landcode +31) of de motieven van het vluchten vanuit Syrië (landcode +963). Waar ik naar opzoek ben, zijn de toekomstplannen van de asielzoeker. Welke mogelijkheden ziet hij in ons land, wat zijn de “Skils”, wat zijn de gedachten over werk, inkomen en huisvesting. En verder natuurlijk alles wat ter sprake komt in zo’n gesprek.