(Geïnterviewde, nu 26 jaar, leeft vanaf zijn 17^e op straat of "bankt" bij vrienden)

‘Maar ja met dertig rooien schuld (één roje is € 1000) zit je flink in de schulden, daar kom je nooit meer vanaf. Tja drugs zijn duur hè. Dus als ik ga werken moet ik alles inleveren’

Ik ben verslaafd maar niet zo erg, laten we zeggen dat ik een gebruiker ben. Je hebt een verschil tussen gebruikers en junks. Een junk steelt voor zijn gebruik, maar ik steel niet voor mijn gebruik, dat kan ik niet. Ik gebruik weed, hasjiesj en speed. Niet veel, ik heb het nou redelijk in de hand, het is zo’n minimaal gebruik dat het binnen de marges past.
Over mijn verleden zou ik een boek kunnen schrijven. Maar ik ben niet trots op mijn verleden, gelukkig ben ik er nog. Ik was een zware gebruiker, ik zei net wel dat ik geen junk was maar een gebruiker, maar toen was ik wel een junk. Ik heb zestien keer in de verslavingopname gezeten, bij vijf of zes verschillende organisaties. Maar uiteindelijk ben ik er zelf van afgekomen, louter door wilskracht. Het was natuurlijk ontzettend moeilijk maar kijk nu naar mij het is wel een paar flinke stappen verder. Weet je wat mij bij die instellingen zo tegenvalt, tijdens de opname is het allemaal goed geregeld, prima zelf. Maar zodra je de keus maakt om weer op eigen benen te staan dan valt alle hulpverlening om je heen weg. Er is totaal geen nazorg, en dat is best wel jammer.
Op mijn 17^e ben ik het huis uitgegaan. Mijn ouders gingen scheiden toen ik negen was. Eerst ben ik met mijn moeder meegegaan, maar mijn moeder kon mij niet houden. Toen ben ik naar mijn vader gegaan. Mijn vader werkte keihard in drieploegendienst. Maar het was gewoon onverantwoord om een kind van elf alleen thuis te laten zitten. Toen ben ik naar mijn oma gegaan die een straatje verder op woonde. Die heeft mij, zeg maar, de pubertijd een beetje doorgeholpen. Mijn oma werd steeds slechter, slecht in de longen en te weinig zuurstof in het bloed. Dus eigenlijk was ik voor mijn oma aan het zorgen tot het echt niet meer ging. Ik vond haar een keer bijna dood op bed en heb toen direct de dokter gebeld. Zij is met een ziekenwagen naar het ziekenhuis gegaan ik heb haar daar zien liggen met allemaal apparaten om haar heen, dat deed mij echt pijn. Uiteindelijk is zij nog 82 jaar geworden, dat moet ik nog zien te halen.
Daarna gingen we de kleuren van de bladzijden van mijn boek zwart maken en leefde ik op straat. Bij het JIP hielpen ze mij, maar ja, ik was ook een beetje eigenwijs. Op mijn 23^e moest ik daar weg, maar ik kom er nog regelmatig voor de gezelligheid en met vragen, ze helpen mij nog steeds dus. Ik liep al wel bij de hulpverlening, maar ik wou nooit hulp aanvaarden, heb een tijdje in een flatje begeleid gewoond maar ik was daar nooit, dus moest ik weg. Ze hadden geen controle meer over mij. Gelukkig heb ik zo veel handvaten dat ik goed de controle over mij zelf kan houden, daar komt geen hulpverlening instantie meer tussen, ik wil het alleen redden.
Of ik een strafblad heb?. Ik heb een strafblad voor uiteenlopende dingen, vooral agressie. Als ze mij uitscholden dan draaide ik mij om en gaf er een op, en dat mag niet. En na de eerste ruzie komt de tweede en de derde, dat is de manier van junks om te overleven, ze bedonderen je bij het leven. Ik heb wel eens een situatie gehad dat de politie mij van een jonge moest aftrekken en dat er waarschuwingsschoten werden gelost. Ik ben daarin een stuk rustiger geworden. Ik heb taekwondo gedaan, vier jaar lang en daarna drie jaar kickboksen. Dat kickboksen heeft mij voornamelijk geholpen om rustiger te worden. Je leert wel bepaalde vechttechnieken en als ik die uitoefen dan gaan ze wel liggen. Maar je leert ook de tactiek om je kalmte te bewaren, om je te beheersen. Voor die beheersing heb ik voornamelijk op kickboksen gezeten, slaan en schoppen kon ik al wel.
Ik ben bezig met een appartementje hier in Apeldoorn maar dat is allemaal te duur, ik moet echt nog een goede huurbaas zien te vinden. Ik heb een Wajong uitkering, nog wel, ik hoop dat dit gaat veranderen, dan kan ik eindelijk aan het werk, wat voor werk ik ga doen maakt niet uit. Als ik maar geld kan verdienen met mijn handen. En er iets voor kan doen in plaats van mijn handje ophouden. Maar ja met dertig rooien schuld (één roje is € 1000) zit je flink in de schulden, daar kom je nooit meer vanaf. Tja drugs zijn duur hè. Dus als ik ga werken moet ik alles inleveren.