Lijnenspel

Een bezoek gebracht aan de fototentoonstelling Inez Lamsweerde en Vinoodh Matadin in het FOAM te Amsterdam.
Onderstaand beeld gescoord

gewoon natuur

Kleurrijk

Zonder titel
(voor de fotografen: ISO 6400)

Boom met nummer

Beerbergerwoud

Foto genomen onder zeer slechte lichtomstandigheden,
( ISO 6400 (!), 1/80 seconde, F 2.8)

Op zoek naar een slaapplaats

Het lijkt een voetbal kantine, maar het is de ingang naar een biljart club

Een puur registratieve foto, gewoon "dagboek"fotografie dus

Ben ik een sexist?
Soms wandel ik door de stad en schiet wat foto’s van ogenschijnlijk gewone taferelen, waar om deze scènes  mij op dat moment opvallen weet ik eigenlijk niet.
Van al die foto’s die ik maak worden de meeste na een paar weken weggegooid.
Waarom na een paar weken, gewoon om afstand te nemen, vaak blijkt later – met een andere emotie – de fotowaarde te veranderen. 

Zoals  ook deze foto, een doodnormaal tafereel, een groepje personen, intensief in gesprekTerugkijkend naar de titel,
de man uiterst links kijkt ergens naar wat mij ook niet vreemd is

In gedachten

Op bezoek in een kerk, deed ik een deur open, verwachtend dat daar de biechtstoel zat.
Bleek het een rommelhok te zijn, met daarin een boodschappen wagentje onder het toezicht oog van een kruisbeeld

Kerk in Vierakker
Dot wordt wel de mooiste kerk van Gelderland genoemd

Praying to the Lord

Ze kenden allemaal de verhalen
Bijvoorbeeld pas nog, een boerenmeisje dat zich met een dorpsjongen had verloofd. Ze trok naar de stad en toen werd ze verliefd op een ander.
 Een dorpsgenoot zag haar zo lopen, haalde een pistool uit zijn zak, volgde haar en schoot haar neer.
Dit was geen kwestie van moraliteit maar van eer, en dat is een subtiel maar essentieel verschil.
De familie had zich hier uitgebreid tot het dorp
En de schande dat de vader en broers het meisje niet onder controle hadden kunnen houden, was een smet op de eer van de hele gemeenschap,
 een levensgevaarlijke ziekte die simpelweg uitgeroeid moest worden

Geert Mak, De brug

Soms heb je onbedoeld geluk.
Bij deze foto wilde ik de spontaan dansende jonge fotograferen, maar er werd scherp gesteld op het bierglas wat plotseling in beeld verscheen

Blond

Deze poes is te oud om op het dak te klimmen, hij beperkt zich nu tot de dakpannen

kom op joh trek het je niet aan

Een joint in de morgen is een dag zonder zorgen

Vrolijke saxofonist en treurige harmonicaspeler

Wolkenlucht

Sluik reclame

Niet gokken onder de 16 jaar ?

lichtval

Een galerie waar alles nogal slordig was gepresenteerd

Toevallige ontmoeting

Avondlicht

Toevallige ontmoeting

Spelen met sluitertijd
(De kunst was om 2 fietsers te krijgen, een voor en een ander na het kunstwerk, koste me 100 foto's)

Biljarten

Meubelboom

Vrolijkheid na de 2-1 overwinning op Brazilië

Wat zit er achter uw "poort"

Uitspraak van psychiater Bram Bakker:

Hij die alle donkere hoekjes van de eigen geest zegt te kennen, noeme zich God.
Je moet gewoon leven in het besef dat in jou allerlei diepe wensen zijn en verlangens leven waarvan jij het bestaan niet vermoed. Het zou kunnen dat jij eigenlijk niets liever wilt dan ….

Stilleven van terrasstoelen, 2 prullenbakken en vlaggetjes

Hij is geen man voor de Quote 500, die zijn initialen op zijn overhemden, zakdoeken of riemen laat zetten. Die aan iedereen wil laten zien hoe vermogend hij is, en aan elke vinger een andere autosleutel heeft.

Uitsnede uit een artikel over de vastgoed fraude

Fleurig

Joint, (let op de kleine oogjes)

Stilleven van Hoed en Bier

Wild zwijn (Overloper)

De wilde zwijnenzeug, de Bagge wordt nadat ze is beslagen door de keiler drachtig, de Bagge werpt in de Werpketel.
Daar komen de Frischlingen ter wereld, na een week tot 10 dagen neemt de Bagge de Frischlingen mee op fourage, onderwijl veel rustend en melk gevend.

Na een klein jaar verlaten de mannelijke Frischlingen het familie verband de z.g. Rotte en gaan in typsche mannen gezelschappen on tour.
Gedurende dit tweede jaar heten de zwijnen Overlopers.
Ze zwerven veel rond en horen eigenlijk nergens thuis tot het moment dat ze als 3 jarige keiler ergens honkvast worden, meestal afzijdig van de traditionele familieverbanden, en alleen interesse tonen als de Baggen tochtig oftewel in jagerstaal Rauzig worden.
Het Duitse woord Keilerei wat betekend flink te keer gaan sluit dan ook goed aan

Zuurstof

Ogen

Rock band

Vrolijk drietal

Mam, je had toch een donor codicil?

Genetisch gemodificeerde appel

Een duo wat ik regelmatig ontmoet en wat mee klets

Doorkijkje Hermitage (Amsterdam)

Er was eens een Kleine Engel

Hij kwam op de aarde, om te doen wat hij wilde doen.
Maar toen hij op de aarde kwam, was hij vergeten wat hij kwam doen.
 Hij merkte al gauw dat hij allemaal moeilijke dingen tegenkwam.
Hij werd daar boos en verdrietig van.
Hij zei: ik wil dit niet.
Ik kwam hier om mooie dingen te doen, al ben ik vergeten wat dat was.
Deze moeilijke dingen Wil ik niet!

Bron: anonymus

Model en schilderij

Requiem voor een doorregen runderlap

De katholieke leer stelt
dat het opdragen van een requiemmis
het verblijf van geredde zielen in het vagevuur
zal bekorten

In de hal van de bibliotheek van Lelystad, onderstaand "wervend" gedicht

Zonder titel

Man met hoed in kroeg

Agressie

Rommelmarkt

Als twee  handen bezet zijn

Oost-Duitse” toestanden  

Doorkijkje

Separeercel

Geconcentreerd

Danser

De mens achter de vorige handen
(Ze improviseerden geweldig)

Glas of blik, maakt niet uit er zit bier in

Mooi oud

Wie? Ik? Op de foto?

Nachtmerrie

Fragiel

In mijn serie “toevallige ontmoetingen” fotografeer ik vaak  mensen die ogenschijnlijk buiten de maatschappij staan, mensen met een defect.
In de natuur kom je het zelfde tegen, zie hieronder

Oh jee, straks is het kerstmis

Vlinders vangen

 Performance van een balletdanseres. Uitgevoerd in een Casco Lab.
Casco Lab: een leegstaand en liefst oud gebouw wordt gedurende een maand betrokken door verschillende kunstenaars. Per ruimte vult de kunstenaar de ruimte met een kunstuiting. Het leuke is dat je gedurende een maand de “wording” kunt meemaken. Uiteindelijk bij de vernissage zijn de ruimten met kunst gevuld. Het is trouwens wel vaak grensverleggende kunst.
Mijn plan is om gedurende een maand dit proces te volgen, wordt dus vervolgd.
 

Achmed
Dit is Achmed. Wij kennen elkaar al heel lang. Tenminste ik ken hem, hij zelf geeft geen blijk van herkenning. Naar eigen zeggen een gevluchte Irakees met verblijfsvergunning.
dat laatste geloof ik zonder meer, als illegaal ga je niet bedelen, dan loop je te veel risico.
Achmed is uiterst vriendelijk, loopt altijd met je mee en vraagt hoe het met je is, zonder het antwoord af te wachten vertelt hij dat hij al 3 nachten heeft buiten geslapen. En of ik een kleine bijdrage wil geven voor het slaaphuis
Natuurlijk Achmed, hier heb je wat. De laatste keer was dat 5 muntstukken van 20 eurocent (hij is niet de enige, en ben niet echt rijk).  Zijn volgende opmerking is dan dat het te weinig is om te slapen. Steevast is dan mijn antwoord: Nou Achmed, je slaapt toch niet in het Hilton.
En daar gaat Achmed weer, meelopend met een andere voetganger en vragend hoe het met hem is.
Nu isoleer ik de ogen altijd uit de foto om deze apart te bewerken.
 Laten de pupillen nou de grootte hebben van een 1 eurocent muntstuk, viel mij zo maar op

 Ach ja die Achmed

Hulde aan een oudere voor mij onbekende dame
Dit is een foto van Harrie met warme sjaal. Harrie vertelde mij dat hij elke winter een warme zelfgebreide trui en sjaal krijgt  van een dame van 90 jaar. Kijk, dit is nou goed doen in het kleine, Hulde aan deze mij onbekende dame.

Kunst in de openbare ruimte
Aan kunst wordt veel geld besteed, en het fleurt de stad op. Niet alle kunst kan ik doorgronden, zal wel aan mij liggen dat het concept niet begrepen wordt
Maar soms zie je spontane kunst, kunst die mij raakt. Laatst nog in de Deventerstraat in het centrum: een vloerkleed gedrapeerd over een vuilnisbak, daarop heeft iemand een lege chipszak gelegd, een volgende voorbijganger moest de verpakking van de pas gekochte MP3 speler kwijt.
Kijk, dat is nu conceptuele kunt. Een synthese van huiselijkheid (het vloerkleed), vraatzucht (de chips) en overconsumptie (de verpakking van de MP3 speler). Prachtig.

Ons soort mensen

Hoe meer regels in de maatschappij hoe meer afwijkende types
En dat vinden we leuk, kunnen we ons zelf in de “goede groep” plaatsen.

Dit is Jan
Waarschijnlijk heeft u Jan wel eens gezien, op het marktplein of bij Albert Heijn aan de Deventerstraat in het centrum
Jan was erg boos en vroeg mij een foto te maken van hem voor de winkel van Albert Heijn.
Hij mocht niet meer naar binnen in de winkel om bier te halen. Bedrijfsleider, stadswacht en politie er bij. Naar eigen zeggen had Jan niets en nooit wat gestolen, en hij voelde zich belazerd. Hij een winkelverbod?, hij betaalt toch gewoon.

Ach ja, we willen wel de grote stad, maar alleen voor “ons soort mensen