Korte stukjes geplaatst op Facebook

NIET AANHALEN, BIJT

Dat staat op een A4’tje, met grote letters
Leg ik altijd voor mijn hondje neer, als ik boodschappen doe en hem vastbind
Kom terug uit de winkel en een mevrouw houdt mij aan: dat is een gevaarlijke hond, hij heeft mij gebeten.

Ja mevrouw, daarom dat papiertje
Maar hij was zo lief toen ik tegen hem praatje, hij kwispelde zelf.
Ja mevrouw dat is het beroerde, hij is een beetje een paranoïde, antisociale en onberekenbare hond. Ik houd van hem, maar eigenlijk hoort die in een gesloten long stay TBS inrichting met permanent toezicht. Maar tegen mij is die heel lief.

Onder die grote letters “NIET AANHALEN, BIJT” had ik eigenlijk nog in hele, hele kleine lettertjes willen schrijven “Niet bukken, bijt in het gezicht”, maar dat mocht niet van Wilma

 Dominee: "De mensen op de Veluwe spelen verstoppertje"

Soms kom je (fotografisch) wel eens ergens
Zoals ook afgelopen zondag, een klein kerkje met 150-200 gemeenteleden, ze waren er trouwens niet allemaal. Moest het afscheid van een dominee fotograferen. Prachtige muzikale dienst met Jazzy muziek: contra bas, sax en orgel.
Tijdens enkele gezangen ben ik even een sigaretje gaan roken
Maar wat mij opviel was de koelheid van de mensen, geen tot nauwelijks contact. Je zou toch verwachten dat men een “vreemde” aan zou klampen, zo van “wat leuk, bent u vaker hier geweest”. Niets van dat.

Dit mijmerend – hoe toevallig – hoorde ik de dominee (die uit het centrum van het land komt) in zijn afscheidstoespraak over deze geslotenheid duiden:
De mensen op de Veluwe spelen verstoppertje, zie ik ook in mijn diaconale werk, je denkt dat je ze bijna hebt, maar dan hebben ze zich weer verstopt.
Inderdaad

Terzijde: man met humor, vertelde vlak voor de collecte dat die in de Notre-Dame, Parijs, was geweest en hem opviel dat men daar allemaal papiergeld in de collectebak deed, zo iets van “papier hier”

Uit een interview (Groningen)

Hoe overleef je zonder heroïne en methadon?

Ik heb heel lang heftig gebruikt en ik ben nu afgekickt, maar of ik er vrolijk van wordt?
Alles is nu zo intensief nu. Het is haast niet te harden, dat geld voor alles, voor kleuren, het praten, de geluiden.
Het wordt er niet makkelijker van, om met deze realiteit om te gaan , het is echt niet leuk hoor. Ik heb het gevoel dat er nu een sluier is weg gevallen, zonder die drugs en methadon.

Ik zag alles voor de tijd veel zachter. Heb ook veel getript hè, LSD, dus ik ken die verschijnselen van een trip. Het is nu of ik voortdurend in een trip zit, van de ene naar de andere trip. Dat is realiteit, rauwer, alles is intensief
Of ik het vol hou?, nou het moet wel, mijn lijf gaat anders kapot

Oud Junk, nu 68,jaar, 30 jaar gespoten, sinds 5 jaar al afgekickt, zelfs geen methadon, houdt (nu) van het leven

Ik vind het fantastisch dat ik besta, fantastisch eerlijk waar,

Ik heb vroeger gespoten als een gek, elke dag speelde ik met mijn leven, elke dag kon de laatste zijn, echt, en dat interesseerde mij ook niet, heel vreemd, ik had gewoon een hele fatalistische instelling, nam gewoon de dikste shot die je kon krijgen, en liefst een mix natuurlijk, dingen door elkaar heen, en dan ging je in een keer “Boem”, soms ging je out.
Ik heb er altijd zo mee gespeeld, en toch heb ik respect voor het leven zelf. En tegelijkertijd ben ik er ongelofelijk luchtig mee omgegaan

Uit een interview, man vertelt over 50 jaar geleden

Nou dat was dus mijn eerste kindertehuis

Ik weet nog best toen ik 6 jaar was, Toen zei mijn vader: er komt een vrouw aan met een auto en jullie gaan een stukje rijden.
Met die vrouw ging ik auto rijden, mijn vader gaf mij een koffer
Ik vroeg “waar is dat voor”
Toen zei mijn vader: “die moet ze even meenemen naar iemand anders”
Nou ja, ik geloofde dat natuurlijk, Het was dus niet zo
Nou dat was dus mijn eerste kindertehuis
En vanuit daar ben ik nog een keer bij een pleeggezin geweest
Maar het bleek dat die zoon homo was en die zat ook s’nachts aan mij. Nou ja hele toestanden.
Maar inmiddels ben ik er achter gekomen waarom mijn vader mij kwijt wou, dan had die vrij spel met mijn drie oudere zussen
Dat is zo een beetje mijn geschiedenis

Open brief aan Robin Linschoten

Je bent VVD’er, was staatssecretaris Sociale Zaken, was kroonlid van de SER en oud-voorzitter van het Adviescollege Toetsing Administratieve Lasten (Actal) (hoe ironisch trouwens)
Onder jouw bewind als staatssecretaris Sociale Zaken werd ingevoerd dat zelfs bij een klein foutje bij de formulieren Bijstand en UWV er direct een boete werd ingevoerd. Ook als het foutje een verschrijving was of domweg “niet begrepen”. De boete was aanzienlijk. Bij het UWV werden er zelfs extra formatieplaatsen gecreëerd, immers die loonkosten zouden zich direct terugverdienen.
Jouw credo tijdens je politieke periode was dat fraude de solidariteit aantast.

Nu loopt er een strafzaak tegen je, wegens fraude. Volgens de officier van Justitie ben je door de belastingdienst coulant behandeld,  maar hield je je niet aan de afspraken en bleef je leven op (te) grote voet.
Er is 200 uur taakstraf tegen je geëist, en zes maanden voorwaardelijk.

Soms ben ik (Roelof Rump) rancuneus. Ik hoop dat die eis door de rechter wordt overgenomen. En over rancune gesproken: ik hoop dat je tijdens de voorwaardelijke tijd in de fout gaat en alsnog 6 maanden tussen het plebs moet zitten.
En weet je wat ik nou echt zielig vind: je geeft je boekhouder de schuld. Repliek van de officier: “als je niets instuurt aan de boekhouder dan kan die ook niet boekhouden”