Dani Maksimov 

Mijn jeugd heb ik doorgebracht in de Apeldoornse wijk Orden. Niet de meest rijke wijk van Apeldoorn. Ik ben op de lagere school eigenlijk heel anders geweest dan de andere kinderen daar. Om dat andere, wat dat ook moge zijn, werd ik flink gepest.
Door mijn passie voor muziek heb ik dat kunnen negeren. Kijk nu naar mij, gymnasium, Universiteit en een rapper die een beetje bekend is. Nu wordt ik volledig geaccepteerd.
Als je nu kijkt hoe het afgelopen is met die pesters dan wordt je een beetje somber. De meeste jongens in de wijk zitten in de gevangenis of werken in de fabriek. Soms zijn het drugsdealers dat soort dingen. Ze gaan ook niet meer naar school, best wel jammer.

Ik denk dat het proces van wat je wilt en kunt misschien later bij hun is gekomen. Dat ze eerst op hun bek moesten gaan. Ik ben misschien eerder op mijn bek gegaan door dat pesten en ook dat ik zonder vader ben opgegroeid. Dan kom je op een gegeven moment je zelf tegen, weet je wel.
Ik denk niet dat het de intentie is van die jongens om slechte dingen te doen of in de fabriek te werken weet je wel. Ze komen zich zelf nu tegen, nu het te laat is. 

Wat ook belangrijk is, is de liefde die ik heb gekregen van mijn moeder en mijn twee zussen. Gewoon heel zorgzaam en meelevend. Ik heb thuis liefde gekregen, dat heeft er voor gezorgd dat ik gewoon de persoon kan zijn die ik wil zijn.

Als ik dat boek over zwerfjongeren lees, dan zie ik dat veel van die jongeren die liefde niet hebben gekregen. De basis ontbreekt dan, als je al heel vroeg voor je zelf moet zorgen en moet zien te overleven.

Het is eigenlijk best wel gek dat niemand mij vroeger interessant vond en dat ze mij nu vragen om je mening en om raad, en dat ze dat van waarde vinden. Ik denk dat mijn karakter eigenschap, ik ben best wel bescheiden en positief ingesteld, al zeg ik het zelf,  ook een rol speelt.
In mijn muziek probeer ik dat optimisme ook te verwerken. Kijk, het kost geen moeite om agressieve negatieve rap’s te maken en om autoriteiten te dissen. Maar dan verander je niks, je krijgt dan alleen maar een negatieve blik op je omgeving. 

Heb je iets met zwerfjongeren?

ik ben wel maatschappelijk betrokken. Als ik mijn steentje kan bijdragen dan doe ik dat. En wat betreft de jongeren, ik denk dat het een doelgroep is die je nog een beetje kunt sturen. Sommige jongens die ook zwerfjongeren waren komen wel eens bij mij thuis. Lekker samen muziek maken en ik kook dan ook voor hun. En als ze mij vertellen dat ze geen slaapplek hebben, dan ben ik de beroerdste niet.

Ik vind het tof dat jouw stichting geen winst oogmerk heeft.  Het doel van je stichting is die jongeren te helpen en als ik jou daar bij kan helpen is dat gewoon fijn.
Zelf ben ik bezig met het rap project passievrucht. Ik geef jongeren een springplank om verder te komen met hun muziek maar de rest ligt bij hun zelf. Ze moeten het uiteindelijk zelf doen. Wil je meer weten over dat project, Google dan maar DaniApeldoorn en passievrucht. 

Als ik optreed of een klusje doe zoals een workshop krijg ik alle jongeren aan het rappen. Ik probeer de energie aan te voelen die daar is en mij gewoon open te stellen, een beetje te chillen. Ik probeer samen wat leuks te doen en hun wat te leren, dat werkt wel. Belangrijk is dat je bescheiden en toegankelijk bent, je moet niet eerst een half uur over je zelf vertellen. Als mij iets gevraagd wordt, dan doe ik het ook goed. Ik maak mij er niet makkelijk vanaf. Mensen zijn dan tevreden en je wordt nog eens weer gevraagd. 

Wat ga je na je studie doen?

Ik zit al een beetje te kijken wat voor werk ik zou willen als de muziek het niet zou worden. Ik denk dat ik dan wiskunde leraar wordt. Ik kan wel bij een bank gaan werken en een dikke bak krijgen en flink wat geld verdienen, maar ik wordt daar niet gelukkig van denk ik. Ik geef nu ook al bijles in wiskunde, thuis of op de universiteit, dat is best wel leuk. Als ik leraar wordt kan ik ook een stukje van mijn persoon mee geven. 

Interviewer: Marco Betman en Roelof Rump