Mijn leven is inderdaad anders dan dat van het winkelende publiek in de Hoofdstraat, ook mijn slaapplaats is anders, ik overnacht sinds kort in het slaaphuis “Omnizorg”, eet daar mijn prakje en score daar mijn drugs. Soms meld ik mij in Omnizorg af en laat mij meeslepen door het avontuur

Beste meneer StrangeArt, ik hoorde dat u verhalen verzamelt van de “Ongeziene” mens, daarom wil ik u graag schrijven over mijn leven. Een leven wat zich afspeelt aan de rafelkant. Waarom?, Om anderen te laten zien dat ook wij “Ongezienen”  mensen zijn. Misschien zijn wij in de ogen van anderen maatschappelijk mislukt, maar als mens zijn wij dat nooit.
Mijn leven is inderdaad anders dan dat van het winkelende publiek in de Hoofdstraat, ook mijn slaapplaats is anders, ik overnacht sinds kort in het slaaphuis “Omnizorg”, eet daar mijn prakje en score daar mijn drugs. Soms meld ik mij in Omnizorg af en laat mij meeslepen door het avontuur, maar daarover later meer.

Ik ben niet zo’n type wat mijn ouders de schuld geeft over het huidige leven. Het is allemaal mijn eigen drang naar avontuur en spanning. Drugs horen daarbij. Het grappige is, dat ik zo’n beetje alle “uppers en “downers” heb gebruikt. Maar als ik merk dat het gebruik te veel wordt en de drugs mij beheersen, dan stop ik een tijdje. Goed eten en zorg voor je gezondheid is heel belangrijk. Hier in het slaaphuis zijn types die volledig beheerst worden door hun verslaving en zich compleet verwaarlozen. Die kant wil ik niet op.

Mijn vader en moeder waren jehova’s getuige en dus vaak weg. Als kind had ik al aardig wat eigenaardigheden en als puber veel problemen met mijn ouders, wie niet trouwens. Op die leeftijd blowde ik mij te pletter, leerde een spannende jongen kennen en trouwde met hem op mijn negentiende. Vlucht vanuit mijn huis, meer was het niet. Mijn vriend was wel een jonge die mij uitdaagde en zorgde voor spanning, spanning die ik ook nu nog steeds nodig hebt. We hebben het vier jaar volgehouden, langer kon niet, hij was een psychopaat en pathologische leugenaar. Ik heb van mijn ex heel veel geleerd, hij stimuleerde en motiveerde mij wel. Maar onze karakters botsten heel sterk.

Daarna drie jaar in de prostitutie. Ik begon in Dieren, vervolgens een beetje rond gezworven, Arnhem, Nijmegen, Enschede, Almere, Lelystad en Apeldoorn. Overnachten deed ik in kraakpanden en vaak bij een klant. Op een of andere manier kon ik altijd wel ergens slapen, natuurlijk niet zoals je het zelf wilde. In mijn eentje buitensslapen is niet mijn ding dus dook ik soms gewoon een kroeg in en keek wel wat er gebeurde. Doe ik trouwens nog wel eens, maar dan meld ik mij eerst af in Omnizorg. Je moet je laten verrassen maar heel belangrijk, blijf wel je intuïtie volgen. Klanten bedonderen je waar je bijstaat. Zo ben ik wel eens handtas kwijtgeraakt hebben ze mijn kamer leeg gestolen of hebben ze mij gedropt op een donkere snelweg.

Wist je trouwens dat ik gedichten schrijf. En ze soms ergens achterlaat, als mensen dat dan lezen dan is mijn dag weer goed. Een tijdje geleden is er ingebroken in mijn kamer. Dat ik mijn laptop kwijt was, jammer, maar mijn gedichten, zelf gedaan, zelf verzameld, dat ze die mee hebben genomen, dat vond ik klote, ik heb gehuild. Die gedichten is iets van mij, zo persoonlijk, zo gevoelig. Zal je – als ik je zie – wat gedichten laten lezen.
Ik stop even met schrijven want het is nu tijd om te eten, morgen schrijf ik verder.

Brief 2

Hallo StrangeArt, ik schreef in mijn vorige brief dat drugs mij niet beheersen, maar eigenlijk is dat niet helemaal waar. Door die drugs ben ik wel eens opgenomen geweest in de crisisopvang. Af en toe een pilletje ging nog wel maar ik ben ook aan de drank geraakt, toen ontdekte ik GHB. Daar ben ik 9 maanden aan verslaafd geweest. Halverwege vorig jaar trouwens ook aan XTC begonnen, na een week of zes was ik het zat. Ik slikte op een bepaald moment 6 pillen tegelijk in. Ik ben blij dat ik er zelf mee ben gestopt. Ach ja, GHB, pep, ketamine, coke, eigenlijk heb ik wel het hele assortiment gebruikt.
Ik heb wel altijd goed voor mij gezorgd, als drugs belangrijker wordt dan eten en drinken, dan ben je verkeerd bezig. Ik zorg eerst voor eten en drinken, dan pas voor drugs. Nu ik hier binnen zit gaat het wel beter, nu kies ik er ook bewust voor om een paar dagen niets te gebruiken. Dan is het ook leuk, gewoon er even van genieten, de een drinkt zijn glaasje wijn, ik heb wat anders nodig en neem zo nu en dan een pilletje.
Gebruik kan een mens trouwens anders maken dan die is, vooral als je niets meer hebt, je wordt agressief, en naar tegen elkaar. Nee, de onderlinge band tussen drugsgebruiker is vaak niet zo prettig, je hebt mensen die alleen maar vrienden met je zijn als je wat hebt te delen.

Ik kan trouwens beter met mannen omgaan dan met vriendinnen. Het probleem met mannen is alleen dat ik in negen van de tien gevallen de mannen leuk ga vinden en dan weet ik niet meer wat ik moet doen. Meestal zijn de mannen waar ik op verliefd ben de verkeerde. En juist de mannen die goed voor mij zijn vind ik saai, mannen moeten mij prikkelen en uitdagen
Soms vraag ik mij af wat ik probeer je te verdringen. Misschien het sexuele misbruik vroeger? Mijn verleden met mijn ouders de Jehova getuigen, de ruzie die we hadden?. Ach, mijn ouders bedoelden het wel goed maar ze waren zo anders. Het zijn geen slechte mensen.`
Over dat misbruik, Ik kan niet meer voelen, ik kon niet meer met het verdriet omgaan en er waren weinig mensen waarmee ik er toen over kon praten. Als puber was ik depressief. Dus toch verdringing met die drugs?

Ik heb een hele tijd geen contact gehad met mijn ouders, maar de laatste jaren kan ik open kaart met ze spelen, Ook als het gaat om mijn drugsgebruik. Wij begrijpen elkaar steeds beter. We kunnen ook cynische grapjes met elkaar maken. Pas had mijn pa een hele zware operatie en zat hij onder de morfine. Hé pa zei ik, ik moet er voor betalen en jij krijgt het gratis, dat is niet eerlijk. Pa was verdoofd maar mijn moeder lachte zich rot. Toen ik gisteren op bezoek ging drukte mijn moeder mij 20 euro in de handen terwijl de reis maar 10 koste en zei “Als je voor die andere 10 euro drugs koopt kan ik mij best voorstellen hoor”

Ach ja, de toekomst staat vast, als ik pech heb zal er ook wel een reden voor zijn. En hoe dan ook er is een heel leger van engeltjes geweest om mij te beschermen. Je moet blijven lachen in het leven, ik heb al te veel gezien te veel gemaakt, en wil niet huilen, dan maar een lach. Dan zien ze mijn binnenste niet.

Verantwoording: Dit interview is samen met Angela Stouten afgenomen in het “Grand Café” van Omnizorg. Ayisha is trouwens niet haar echte naam. Over de foto: Het binnenplein van Omnizorg