26 december 2013

Geloofsvrijheid versus tolerantie

De Britse winkelketen Marks & Spencer heeft excuses aangeboden omdat een islamitische kassamedewerker weigerde klanten te bedienen die alcohol of varkensvlees wilden afrekenen. In eerste instantie gaf het winkelbedrijf een politiek correct antwoord: het staat werknemers vrij staat om klanten te weigeren als ze daar vanuit religieuze overwegingen moeite mee hebben. (Volkskrant)

Het weigeren van klanten die varkensvlees eten is een incident (hoop ik) en niet representatief voor orthodox gelovigen. Hoewel, ook wij kennen in ons land de weigerambtenaar bij het homohuwelijk, de Iman die vrouwen geen hand geeft, Rijssen waar het zwembad op zondag was gesloten en Staphorst waar op zaterdagnacht de kroegen dicht moeten.

Mijn levenshouding verandert langzamerhand van  “leven en laten leven” naar intolerantie. Intolerantie tegen gelovigen die mijn vrijheden beperken en door hun principiële gedachtegoed met geweld hun dogma’s aan mij opdringen.

Ik heb ook steeds minder begrip voor zelfcensuur, het niet benoemen van intolerantie. Jonathan van het Reve columnist van NRC schreef het beter dan ik ooit zou kunnen verwoorden:

Met kritiek op de islam hoef je niet te rekenen op de steun van seculiere Nederlanders. “God weet waarom, maar zij springen vol overtuiging op de bres om de tere zieltjes van duizenden moslims te beschermen”. Een columniste wordt bedreigd omdat ze schrijft over Mohammed. Een journaliste vertelt dat zij fysiek wordt geïntimideerd vanwege kritiek op de Moslimbroeders. Een cabaretier zegt dat hij op zijn woorden past, uit angst voor islamitisch geweld.         

Politici roepen openlijk dat de multiculturele samenleving vooral een fijne bijdrage voor de maatschappij is, gastvrijheid moet hetzelfde zijn als vreemdelingen geen strobreed in de weg leggen, islamkritiek is hetzelfde als discriminatie. Maar zelf wonen deze opionmakers in blanke wijken en proberen ze te voorkomen dat hun kinderen met de multiculturele samenleving te maken krijgen. (Interview filosoof Finkielkraut, Trouw)

Mijn stelling is dat deze politiek correcte opionmakers op langere termijn de ooraak kunnen zijn van op geloof gebaseerde etnische conflicten. Een maatschappij waarin je rechten en vrijheden van de bevolking niet vanaf de eerste incidenten kunt waarborgen en waar kritische opmerkingen niet mogen worden geuit, is niet de maatschappij die ik voorsta.

Over de foto: Dienst van de martelaren onder leiding van Bisschop Gijsen. De dienst van de martelaren – mede georganiseerd door vele op het christendom gebaseerde geloofsrichtingen – is een herdenking voor hun  die om het christengeloof zijn omgebracht. Jaarlijks mag ik deze dienst fotograferen, een grote eer en een moment van introvertie en bezinning.