|
8 december 2013
Mijn nachtmerrie, dictatuur van de Partij voor de Dieren
Een paar nachten geleden had ik een vreselijke angstaanjagende nachtmerrie: na een bloedige strijd riep de Partij voor de Dieren de dictatuur uit. Alles in ons vredelievende land werd ondergeschikt gemaakt aan het dier.
Per decreet werd de grondwet veranderd, alle wettekst met mens, man, vrouw of persoon werd vervangen door dier. Ambulances werden van functie veranderd, dierenambulances werden een gewone ambulance, ziekenambulances werden dierenambulances. De EHBO post bij de ziekenhuizen werd getransformeerd tot een EHBO post voor dieren. Iedereen werd verplicht een ziek of gewond dier op eigen kosten naar een kliniek te transporteren. Het illegalen quotum werd opgeheven, zwerfhonden uit het Oostblok en Afrikaanse landen kwamen ongehinderd ons land binnen en werden voorzien van hok, brood en warmte. Honden uitlaatplaatsen werden opgeheven, honden mochten onaangelijnd overal hun behoefte doen. Overbodige hondencontroleurs werden ingezet om vissers te arresteren bij vijvers. Dierendag werd een nationale feestdag, met de zelfde opzet als Bevrijdingsdag. Drie oktober, de dag voor dierendag, was er exact op acht uur een minuut stilte voor alle gedode dieren in de bio-industrie. Bij het Nobelprijs comité werd flink gelobbyd om Marianne Thieme de prijs voor de vrede te geven. Sex met dieren werd toegestaan, onder de voorwaarde dat het betreffende dier er ook plezier aan beleefde. Het productschap van de schapenhouderij kreeg van de commissie interseksualiteit een Europese subsidie voor de ontwikkeling van een genetische lijn van wellustige schapen. Coffeeshops werden vervangen door meatshops, vlees werd gedoogd bij de voordeur tegelijkertijd was er een streng en repressief achterdeur beleid.
Het verkeer was een chaos, kippen, koeien en varkens werden losgelaten uit stallen van de bio-industrie en trokken voor voedsel naar de stad. Langs de straat stonden bermmonumenten voor doodgereden koeien en varkens. Bij een aanrijding tussen dier en auto werd zondermeer de chauffeur als hoofdschuldige aangewezen, verzachtende omstandigheden golden niet. Regelmatig hoorde je op straat een plof, weer een kip onder de autobanden.
Ons land was in een chaos gedompeld. De chaos werd nog vergroot door de richtingenstrijd binnen de Partij voor de Dieren, veganisten versus de minderheidsgroep van fruitariërs. Vooral de fruitariërs, (veganisten die op voedingsgebied ook het leven en welzijn van planten ontzien) verenigden zich in terroristische groepen en pleegden bloedige aanslagen in het kassen en landbouwgebied. De fruitariërs eisten onder terroristische druk een wet die het bezit van kooktoestellen verbood.
Gillend en badend in het zweet werd ik wakker. Na een paar koppen koffie en het zenuwachtig roken van enkele sigaretten werd ik rustiger. Buiten was niets aan de hand, het vlees voor vanavond was ontdooid, er was als lunch nog een restant kippensoep en ik had een afspraak bij de poelier om een wilde haas op te halen. Ik probeerde de droom te duiden, waarom die vreselijke verlammende angst? Want dromen zijn een uiting van onbehagen, een onverwerkt iets of een intuïtieve waarschuwing.
Zou deze angst te maken hebben met enkele feiten van de PvdD? Besloten vergaderingen net als bij een sekte? Een provinciale voorzitter die dieren slachten vergelijkt met de Holocaust? Of zou het simpelweg een lokaal item zijn? Ogenschijnlijk een kleinigheidje, maar wel tekenend en verontrustend: pleiten voor een voedselbank voor huisdieren, maar acties voor de (mensen) voedselbank niet steunen.
Haha,
gelukkig was dat inderdaad maar een droom! De PvdD congressen zijn al jaren niet
meer volledig besloten en gewoon toegankelijk voor journalisten, net als iedere
andere politieke partij (behalve de PVV dan, die geen leden kent). Dierendag als
nationale feestdag is een interessante suggestie, heb ik dan ook een vrije
werkdag?
Wat een toeval! Ik had ook een droom. Een hele mooie. Ik droomde dat de Partij voor de Dieren de absolute meerderheid had in de 2e Kamer. Dit maal niet de dictatuur van het proletariaat, zoals destijds met kameraden Marx en Lenin, maar de dictatuur van het respect en mededogen. Minister-president Cliteur, een gezaghebbend filosoof en voorvechter van rechten voor dieren, kondigde met onmiddellijk ingang een verbod op de bio-industrie af. De honderden miljoenen dieren die hierdoor werden gered van een kommervol, zij het kort bestaan, werden ondergebracht in inrichtingen waar ze op een rustige, zo natuurlijk mogelijke wijze hun leven konden slijten. De ‘sport’visserij werd verboden, evenals de jacht, plezier- zowel als de zgn. beheersjacht. Alle eetgelegenheden werden tot vleesloze ruimte bestempeld. Wie zo nodig dode dieren wilde eten kon dat nog alleen in speciaal afgeschermde ruimtes doen waar anderen zich niet aan de aanblik van lijkenschennis konden storen. Bont, in welke vorm dan ook, werd verboden. Military en dressuur in de ‘paarden’sport verboden. Het rijden op paarden werd sowieso sterk ontmoedigd. Voor het nemen van een huisdier moest een proeve van bekwaamheid worden afgelegd. Het weghalen van kalfjes bij de moeder, meteen na de geboorte, verboden. Moord was niet langer een begrip dat alleen op mensen van toepassing was. Straffen voor het om het leven en mishandelen van een dier werd in principe even zwaar bestraft als waar het een mens betrof. Dieren werden rechtssubject en kregen dus rechten, de vijf vrijheden van Brambell werden daarvoor als uitgangspunt genomen. De 4e mei was niet langer een dag waarop alleen de menselijke gevallenen in diverse gewapende conflicten werden herdacht. Ook de vele miljarden dieren die voor het plezier, gewin, ontspanning, snoeplust en status van mensen het leven hadden gelaten werden in de herdenkingsplechtigheden betrokken. Het begrip ‘holocaust’ mocht vrijelijk worden gebruikt voor wat dieren in de bio-industrie was aangedaan en er zou een tribunaal worden opgericht waarvoor de daders van de massavernietiging zich zouden moeten verantwoorden. Geen doodstraf, maar wel een openbare spijtbetuiging zou de gangbare sanctie zijn. Gegadigden hiervoor werden vooral gezocht in CDA- en VVD-kringen. Marianne Thieme werd minister van mededogen dat in de plaats zou komen van het ministerie waarin Landbouw was ondergebracht. Boeren verloren hun status van bevoorrechte burgers. Subsidies werden afgeschaft. Annie Schreier-Pierik werd onder staatstoezicht gesteld, evenals Helma Lodders en Gerrit Oplaat. Zij werden als kwade genius gezien voor de propaganda van de bio-industrie, de holocaust van de eenentwintigste eeuw. Gelijkwaardigheid van mens en dier was het uitgangspunt in de samenleving en alle maatregelen en wetgeving moest aan die standaard voldoen. Heropvoedingsinstellingen zouden worden opgericht voor hen die ooit in de bio-industrie hun bestaan hadden weten te rechtvaardigen. Dat gold ook voor ex-’sport’vissers, jagers en anderen die dieren zagen als inferieure wezens die hun bestaansrecht vonden in de dienstbaarheid tot de mens, tot de dood er op volgde……………………. Met een gelukzalige glimlach werd ik wakker van de wekkerradio. Het nieuws meldde dat in Brabant een stal met 1000 varkens in vlammen was opgegaan. De varkens hadden het, op een enkele ongelukkig uitzondering na, niet overleefd. Martin Luther King had a dream. Ik ook……………….
De Partij Voor De Dieren is voor persoonlijke vrijheid voor een ruim gedoogbeleid m.b.t. de coffeshop , voor bescherming van onze privacy en voor een referendum over Europa. (en de aprtij waar u op stemt ?) Kort om tijd om wakker te worden
Stoppen met roken en caffeïne vrije koffie naar binnen gieten zul je iets minder last hebben van je nachtmerries (merries=paard=dier) die overigens duiden op een onderhuids schuldgevoel tov dieren. Mensen zijn dieren dus aanpassing van de wet daar naartoe doet niks af aan je mensenrechten. Dierenambulances zijn er al, maar heb zo het idee dat die niet floreren dankzij jou. Ook nu al staat in de wet (is je kennelijk ontgaan vandaar dat schuldgevoel natuurlijk en die nachtmnerries) dat ieder de plicht heeft een hulpbehoevend dier de nodige hulp te verlenen en dat niet doen is strafbaar. En tot slot, veel geleuter en weinig wol (=ook al van een dier).
de bio-industrie, de holocaust van de eenentwintigste eeuw we gebruiken beiden het zelfde cynisme, maar uw cynisme kwetst grote groepen Joden
Dat is dan maar zo. Niet bedoeld, maar het is de waarheid
Mijn gevoelens worden dagelijks gekwetst door de wetenschap dat vijfhonderd miljoen dieren per jaar in dit land worden opgeofferd om de lekkere trek van mensen te stillen. Iemand die het lijden en sterven van die dieren aanmerkt als een holocaust doet dat niet om de het leed van de mensen destijds in de Nazikampen te bagatelliseren of te relativeren. De arrogantie dat alleen mensen een dergelijk leed kunnen ondergaan en ervaren is verbijsterend. Ik ben blij en trots dat er in ieder geval één politieke partij is die de kant van de stem- en rechtelozen kiest. |
De
partij is er niet alleen voor de dieren maar zeker ook voor de mensen. Lees het
partij programma eens door voor het slapen gaan, wat goed is voor de dieren pakt
altijd ook heel gunstig voor mensen uit. Dus geen zorgen, welterusten